लालच र सत्ता माेहले धमिलो बादल
थुपारेपछि देशकाे आकाशमा,
मान्छेका आँखाले मान्छेलाई
मान्छे नदेख्दाे रहेछ,
महलका हृदयहरूले
छाम्न नसक्दाे रहेछ झुपडीका घाउहरू।
त्यसैले त,
विभेद निर्दयताकाे बलियो प्रखाल
बनेर उभिरहेको छ ।
हत्या, हिंसा र अपराधका
करामतहरू मौलाइरहेका छ्न्
निमुखाको संवेदनामाथि।
निष्ठुरी समयको अघि,
निर्भीकताले नाघेपछि निर्लज्जाकाे परिधि।
सकिएपछि विश्वास मर्यादाको,
ढलेपछि उचाई मानवताको,
मेटिएपछि फैलावट स्वाभिमानको,
पिल्सिरहेको छ देशको हृदय,
दु:खको आलापहरूमा।
-रमेश रेग्मी (गुल्मी, हाल साउथ कोरिया)
