- केदार सङ्केत
---------------------------------
पोहोर साल मेरै घर सिरानको
मुहानकै जरा उधुनेर
धारा खोलाको मुहान थुनियो ।
बडेमान बनाइयो सिमेन्टको ट्यान्की
खोलामा एक बुँद छोडिएन पानी
तिर्खालु मृर्गका हुलले बसाई सरे ।
जो रमाइलो मानेर
जलचर जीव थिए
ती सवैले बिस्तारै आहुती दिए ।
केही वर्ष पश्चात्
सुसेली खेल्दै बग्ने
खिम्ती सुकाइयो
कलकल बग्ने यो खोलाको
मिठो धुन लुकाइयो ।
फगत: खोला बगर भयो
जेठो माझीको धुरीनै भाच्यो
ऊ पनि बसाई सर्यो ।
भर्खरै सुन्दै छु, लिखु सुकाइयो
लिखुको अनुपम सौन्दर्य सुकाइयो
अब सुकुम्बासी जस्तै भए
लिखु किनार बालुवा उधुनेर
उधारोमा जिन्दगी धकेल्नेहरू ।
सवै सुकोस् तर
लिखु खोला नसुकोस् ।
खाली खाली भए
टाँगा र धक आफाल्नेहरू
रित्तो रित्तो भए
फुर्लुङ् भरेर निन्द्रा फकाउनेहरू ।
सरङमा
- पेरुङ्गो रित्तो भयो
दलिन
- ध्वाँसोले मात्र सुक्यो ।
तितेका हुल हरायो
तिते हराए पछि
तितेको स्वाद पनि हरायो ।
जे पनि सुकोस् तर
लिखु खोला कहिले नसुकोस् ।
खोपामा सगुन आएन
पाखा, खर्क र भुमे डाँडामा
लिखुको धुन आएन
देउरालीमा फूलपाती आएन ।
फलामे पूलले बगर देख्यो
लिखुको बेग र निलो दह देखेन ।
वारिपारी आदिम गाउँको
सम्पदाको एउटा सिंङ्गार बिलायो ।
पातला भए हाट भर्न आउनेहरूको ताँती
अब सोच्दै छु
वर्षौँ लिखुको कञ्चन पानी पिउने
त्यो रैथाने निगालेले कसरि तिर्खा भर्ला ?
वर्षेनी बेशीमा गोठभर्ने सोल्टीनीले
गर्मीमा कुन दहमा पौडी खेल्ला र
मैले टाँगा बोकेर जिस्काउन पाउँला ?
सोल्टीनीको याद सुकोस्
तर लिखु खोलाको सौन्दर्य नसुकोस् ।
कसरि सक्छौँ हौँ
लिखुखोलाको छाल र सुस्केरालाई
भस्माशुर निशानले कोपर्न ?
भन अब, सदियौँ देखि
भीरबाट हाक्किएर उड्न्ने भीर मौरिले
बिलाएको सौन्दर्य सम्झेर
कसरि घर फर्किन्छन् होला ?
म अब
-अमुर्तता भए
-आकारहीनता भए
-रुपहिनता भए
भए अब म बिस्तारै अदृश्य हुने भए
-बिना आवजको बगर भए ।
ए जाउ र छिट्टै सम्झाउ
मेरो सम्पदा र सौन्दर्य उधार्ने
ती उजाड कठोर मनहरूलाई।
मेरो रगत सुकोस् तर
लिखु खोलाको मिठो सुस्केरा नसुकोस्।
