दोधारमा छु खै के भनम?
प्रश्न उठाउँ कसलाई?
अनि उत्तर भेट्छु कहाँ?
मेरो तोते बोली फुटेसँगै
परिवारले सिकाएको पाठ
जन्माउनेको भर पर
आफन्तको विश्वास गर
अंध्यारोमा नजाउ
शरीर ढाक्ने कपडा लगाउ।
जवानी नभरीदै,
संसारको नियम नबुझ्दै
किन लुटिन्छे एउटी बालिका?
किन बचाएन उज्यालो दिनले उसलाई?
दुई पैसाको प्रलोभनले
किन हुन्छ एउटी आमाको मन पत्थर?
आफ्नो को हो? नछुट्याई
किन उठ्छ एउटा बुबा,दाई,भाई,
काका,मामाको मनमा कुविचार?
संसारकै सुन्दर मेरी आमालाई हेर्छु
अनि ईर्ष्या लागेर आउँछ
कागजबाट बनेका पैसासॅंग
मेरा भगवानजस्ता बाबालाई नियाल्छु
घिन लागेर आउँछ त्यो कुरूपतासॅंग
दिदीबहिनीको रक्षा गर्छु भनि
कसम खाएका दाजुभाइको चरित्र चियाउँछु
उसै-उसै मनमा क्रोध बढेर आउँछ।
अँध्यारोको त्रास मन मष्तिष्कमा हाली
दिनमै छेदबिच्छेद बनाई दिन्छन्
ती नरपशुहरूले नारीको जीवन र जवानी
उल्टै अङ्ग प्रदर्शनको आरोप लाग्छ ।।
हामी नेपालीको मन त हो
निश्चयनै विशाल अनि उच्च छ
तर बिडम्बना हेर्ने नजर नै तुच्छ छ
हो हाम्रो देशमा
कानून र न्यायधिस खत्रा छन्
तर कस्तो यो संयोग हो
न्याय बिल्कुल अलपत्र छ।
मर्ने र मार्नेका संख्या अनगिन्ती भए
एसिडका व्यापार फस्टाए
बलत्कारी र महिला तस्करी
छ्यापछ्याप्ती भेटिन थाले
तैपनि हाम्रो प्रशासनको हतकडिले
निर्दोसको हातनै बाँध्न रूचाए
कालो पट्टी बाँधेर के न्याय दिन्थे?
उनको न्यायको तराजुले त
सोझा निमुखालाई पो फसाए।
- रेविका मुलिचा, दुरागाउँ, रामेछाप ।
