आमा

मलाई थाहा छ आमा
सत्य निकै तितो हुन्छ,
र यो पनि थाहा छ
सँधै सबै तितो एक्लै पिउनुभयो,
ताकी कहिलै तितो स्वाद लिनु परेन मैले,
कहिलै कष्टको घुड्को निल्नु परेन ।

त्यसैले होला हिजोआज
आफ्नो जिन्दगी आफैलाई बोज लाग्छ।
तिमीसँग टाढिएको दिनदेखिको दिनचर्या सम्झदा,
यो जीवननै खेर फालीदिउ जस्तो सोच जाग्छ।

मेरो सु:खको खातिर
तपाईको खु:शी साट्नुभो र,
काँधमा दु:ख थाप्नुभो
मेरो भोक मेट्न आफ्नो गाँस काट्नुभो।

सु:खले मात्तिएर
हुर्केकी म हिजोआज
सबै दु:खको भागिदार बन्न सकिन।
सबै बेथा तपाईको अगाडी खुलेर कहिलै भन्न सकिन,
चोट दिनेहरूको भिडमा तपाईको जस्तो निश्चल,
कोमल आत्मा गन्न सकिन।

गुनासो कहिलै नगर्नू आमा
हरेक बिहानी शूभ प्रभात भन्न सकिन ।
सम्झना मनभरि भएपनि,
हरक्षण सॅंगै रहने पात्र बन्न सकिन ।

तर,
विश्वास गर्नू आमा
समय र परिस्थितीको सामना गर्न सिक्दै छु।
धैरै मेहेनत र धैर्य गरी अफ्नो आत्म विश्वासले
आफैँलाई जित्दै छु।

एकदिनको तामझाम र उपहारको थुप्रोले हैन आमा,
बर्षै भरिको हरेक दिन खास बनाउने प्रयत्न र प्रयास गर्दैछु।
माततिर्थ औँशीमा आईन भनी आँखा पटक्कै नभिजाउनु आमा,
‍तपाई बिना म पनि त पलपल एक्लै मर्दै छु।

-रेबिका सुनूवार मुलिचा, दुरागाउँ, रामेछाप।