- विशाल श्रेष्ठ, हाल दक्षिण कोरिया
घरी घरी खोल्छु, त्यो मेसेज बक्स,
नियाल्छु तिम्रो र मेरा ती धेरै याद बोकेका मेसेजहरु,
अनि सोच्छु कति मिल्थ्यौं, कति नजिक थियौँ
कति खास थियौँ एक अर्काको लागि ।
तिमीलाई सम्झेको भनेर मख्ख नपर नि फेरी
यो त मेरो मनमा भएको तिम्रो माया मर्न नसकेको मात्र हो ।
याद छ तिमीलाई, पहिलो भेट हुने ,
बुझ्ने एक अर्कालाई अझै नजिक हुने अनि
एक अर्कालाई जिन्दगीभरको लागि एक बनाउने सम्झेको ?
तिमी बेहुली बनेर म बेहुला बनेर कल्पनाको सागरमा हराएको ?
अचेल पनि कोहि कपल्स हरु देख्छु, फेसबुक इन्स्टामा
कति रमाएका जोडीहरु देख्छु, प्रेममा कति बाधा अड्चन आउँदा आउँदै पनि
एक भएको देख्छु, अनि त्यो जोडी भित्र तिमी र मलाई राखेर कल्पना गर्न थाल्छु ।
धत् लाटी फेरी मैले तिमीलाई सम्झेको भनेर नसोच नि
बस तिम्रो लाऐ मनमा जे थियो त्यो हटाउन नसकेको मात्र हो ।
अचेल कति धेरै कहानी हरु सुन्छु, गीतहरु सुन्छु
अनि त्यसमै हराउँछु,
थाहा छ एउटा दाइले मलाई आफ्नो कहानेव सुनाउँदै हुनुहुन्थ्यो
अनि उहाँको आफ्नो मान्छे चाहि ठ्याक्कै तिमी जस्तै के
"छिनमै रिसाएर छिनमै रोइदिने अनि फेरी छिनमै बोल्दै आउने ।"
खैर यहाँ पनि तिमीलाई कल्पना गर्न भ्याइसकेको हुन्छु
सम्झेको चाहि होइन नि फेरी
बस, माया मार्न नसकेको हो ।
कहिलेकाही त बोल्दिम , बोलाइदिम जस्तो पनि हुन्छ ,
तिमीलाई म बिना पनि कति धेरै खुसी देख्छु अनि रोकिन्छु ।
हुन त कसैको अभावमा जिन्दगी अपुरो हुने भन्ने त होइन
यो त थाहा छ राम्रोसँग,
तैपनि खै किन केही कुराहरु नमेटिने अनि जिन्दगीका केही पाट हरु स्किप गरेर अघि बढ्नु पर्ने ।
हेर न तिमीलाई सम्झिन छोडिसकेँ भन्दा भन्दै
पनि कति पटक सम्झिसकेछु ।
अनि फेरी भन्न मन लाग्छ,
तिमीले पो छोड्यौ याद गर्न म त अझै उस्तै उस्तै छु।
-----------------------------------------------------------------
