बाटाे बदल्नु अघि
आऊ, विपर्यास दुरीकाे अन्दाज गराैँ ।
हामीले सँगै बसेर काेरेका थियाैँ
हाम्राे मायानगरकाे मार्गचित्र,
हाम्रा मायानगरका घरहरु यस्ता हुने छन्,
मायानगर बासीका रहरहरु यस्ता हुने छन्।
मायानगरमा माया नगर भन्नेहरु भेट्टाउनु,
तराईका फाँटमा हिउँ पाउनु बराबर हुने छ,
यस्तै थिए हाम्रा मायानगरका कल्पनाहरु।
आज अरु केही गर्न नसके पनि
आऊ,
बाटाे बदल्नु अघि
दाेबाटाेमा उभिएर
तिम्राे र मेराे विपर्यास दुरीकाे अन्दाज गराैँ।
मात्रै अन्तिमचाेटि,
मनलाई एकैछिन मायानगर बनाएर,
तिमी र म अङ्कमाल गराैँ,
हाम्राे मायानगर - खण्डहर हुनुअघि ।
प्रेमकाे सुरुवातकाे आभास नहुँदै,
पूर्णविराम मैले लगाएकाे हाेइन,
लङ्का जलाउने शङ्काकाे खिचडी,
मैले पकाएकाे हाेइन,
तिम्रो रुमालमा गाइँगुइँ हल्लाकाे गाँठो,
मैले कसेकाे हाेइन।
म त तिमीमा भर परेकाे मान्छे,
अरुकाे खबर सुनेर,
तिमीलाई कसरी असर पुर्याउन सक्छु?
तिम्राे आगमनलाई भुल्न,
मेराे मनलाई म कर लगाउन सक्दिन,
म आफू ढलेर तिमीलाई उभ्याउन सक्छु।
तर आफू उभिएर तिमीलाई कुल्चिन सक्दिन।
म मन्दिर बाहिरकाे पत्थर हुँ।
मूर्ति हुन नसकेकाे पश्चाताप मात्रै गर्न सक्छु।
अर्थ याे हाेइन - म मात्रै अभिशाप हुँ।
म तिम्राे दुई मुठी चाेखाे मुस्कानकाे दासी हुँ।
तिमी हुँदा मात्रै मेराे ऐश्वर्य छ,
नत्र म सन्यासी हुँ ।
म त बारिस पर्खेकाे बाँझाे खेत हुँ।
पर्खाइकाे रित्तो भकारी हुँ ।
प्रेमकाे भाेकाे पेट हुँ।
मेराे सपनाकाे बाटोमा,
तिमीबाहेक अरु काे हुन सक्छ ?
त्यसैले तिमीलाई पर्खेकाे हुँ ।
आऊ, बाटाे बदल्नु अघि
हाम्राे विपर्यास दुरीकाे अन्दाज गराैँ ।
-दिलिप पहाडी, फिक्कल -४, खाङसाङ
