नेपाल आमाको छातीमा निर्मम प्रहार गरेर आफ्नो क्षणिक जितको जस्न मनाइरहेको भारतलाई गोर्खालीको तातो रगतको पावर देखाउने बेला आएको छ । विश्वमा आजसम्म कुनै साम्राज्यको दासताको शिकार नबनेको स्वाधिन देशले अब भने स्वाधिनताको असली लडाई लड्ने समय आएको देखिन्छ । यहाँ पङ्तिकारलाई बालकृष्ण समद्वारा लिखित कविता देशभक्ति त मर्दैन चुत्थो देश भए पनि… भन्ने कविताको याद आईरहेको छ ।
साँस्कृतिक र प्राकृतिक रुपमा संसार कै उत्कृष्ट छटामा विराजमान हाम्रो देश नेपाल, पुर्खाले विरासतमा छोडेर गएको बहादुरी अनि कसैको अगाडी नझुक्ने नेपाली बानीलाई लत्याउँदै भारतद्वारा लिपुलेक लगायत देशका अन्य ठाउँमा गरेका अनाधिकृत अतिक्रमणविरुद्ध कडा रुपमा प्रस्तुत हुने अवस्था आएको छ ।
नेपाली हामी रहुँला कहाँ नेपालै नरहे भन्ने गीतको शब्द कानमा गुञ्जिरहको यो स्थितिमा सच्चा नेपाली हुनुको ऋण तिर्ने बेला आएको छ अन्यथा नेपाल आमाको आँशु पक्का लाग्ने छ ।
जस्ता सुकै राजनीतिक परिवर्तन र क्रान्ती भए पनि जबसम्म राष्ट्रियताको मामलामा हामी एकजुट हुदैनौ हामीले प्राप्त गरेको उपलब्धी व्यर्थ रहनेछ । देशले धेरै ओटा व्यवस्थाको अनुभव बटुले पनि सिमाना सुरक्षा गर्ने विषयमा अहिलेसम्म अवस्था परिवर्तन गर्ने व्यवस्था पाएको छैन । यसको लागि सम्पूर्ण नेपालीको अटुट र एकताबद्ध संकल्पको आवश्यकता रहेको छ । कुनै आमुक राजनीतिक आस्थाको पक्षपोषण गरेर हिड्नु भन्दा राष्ट्रिय झण्डाको मुनी गोलबद्ध भएर राष्ट्रको लागि एकपटक लड्ने दिन आएको छ । यस्तो अवस्थामा पनि सिमानाको अतिक्रमण र राष्ट्रियताको लागि आवाज उठाउन नसक्ने नेपाली नागरिक हैन भन्दा फरक नपर्ला ।
ऐतिहासिक रुपमा रहेको नेपालको चिनारीलाई चिरकालसम्म यथास्थितिमा राख्न हाम्रो पुस्ता सक्षम हुने की भारत शरणम् गच्छामी हुने भन्ने सवालको जवाफ आउने सन्ततीलाई पक्कै दिनुपर्नेछ । अति नै जिम्मेवार भएर सोच्ने बेला आएको छ ।
विहान उठ्ने वित्तिकै हिमाल देख्न पाइयोस्,
यी हातले सधै सधै नेपाल लेख्न पाइयोस् ।
यो गीतको संस्मरण गर्दै पुर्खाले पूर्वमा टिष्टादेखि पश्चिममा किल्ला कांगडासम्म आर्जेको सम्मानलाई दिगो राख्न सक्नुपर्छ । सीमा सुरक्षाको लागि अब मुखले हैन दृढ संकल्प बोकेर नेतृत्वलाई दबाब दिँदै देशको सार्वभौमसत्ता र अखण्डताको रक्षा गर्न अघि सर्नुको विकल्प छैन । हिन्दुस्तानको दादागिरिको उचित उत्तर दिने बेला आएकै हो ।
निर्दलीय पञ्चायत, बहुदलीय प्रजातन्त्र, निरंकुश राजतन्त्र, संघीय गणतन्त्र जस्ता व्यवस्थाको दर्शन र अनुभव बटुलेको यस पङ्तिकारलाई अनेकौँ व्यवस्थाको परिवर्तनसँगै देशभक्ति र राष्ट्रियता कमजोर हुँदै गएको हो की भन्ने भान पनि नभएकको होइन तर मेरो यो आशंका यति मै सिमित होस् र देशले रगत मागे मलाई बली चढाउ, रुदिनन् मेरी आमा उ नेपाली की छोरी भन्ने भावना सबै राष्ट्रप्रेमी नेपालीमा रहोस् ।
राष्ट्र, राष्ट्रियता, सार्वभौमसत्ता र राष्ट्रिय अखण्डता अक्षुग्ण राख्दै देशप्रति भएका बाहिरी अतिक्रमणको एक ढिक्का भएर विरोध गर्नु पर्ने आजको यथार्थ हो । आफ्नो देशको रक्षाको लागि गोर्खाली फौजको साथ लिने भारतले तिनै गोर्खालीविरुद्ध गरेको षड्यत्रपूर्ण अतिक्रमणबाट आइपर्ने परिणामको हेक्का पक्कै भारतिय पक्षले राख्नै पर्छ । कुटनीतिक रुपमा यस मामीलाको समाधान नै प्रमुख विकल्प हो तर आम देशभक्त नेपालीको नाताले नेतृत्वलाई दवाब र भारतलाई चेतावनी दिन भने छोड्नु हुन्न ।
